Speel de muziek af!

 Biografie van Willeke Alberti


Willeke werd geboren als Willy Albertina Verbruggen, op 3 februari 1945 in Amsterdam.
Willeke's vader was de beroemde zanger Willy Alberti. Al op jonge leeftijd begon Willeke met zingen. Op haar elfde maakte ze haar eerste plaatje samen met haar vader dat de toepasselijke titel Zeg pappie kreeg, met als B-kant Harlekijntje.


Het liedje werd geen dijk van een hit, maar was wel Willeke's eerste stap in de platenwereld. Na de MULO ging Willeke zich helemaal toeleggen op haar zangcarrière. Toen Willy naar Amerika was omdat hij daar het grote succes van Marina had, werd in Nederland de eerste solo single van Willeke gemaakt.
Het plaatje was de Nederlandse versie van de Amerikaanse hit "Let it be me" Als ik je zie en dat was de echte start van een grote platencarrière.
Deze opname werd in 1959 opgenomen, en werd een groot succes. De volgende opnames lieten niet lang op zich wachten en daar kwamen Tom Pillibi en de eerste echte hit Midi midinette de "Nederlandse versie" van het grote Conny Froboess succes.
Willeke trad overal op in Nederland. Haar eerste top 10 hit kwam in 1962 met Norman, hiervan werd ook een Duitstalige versie gemaakt. Op TV was Willeke regelmatig te zien in programma's als Rooster van de Avro en Riedels en fiedels van de NCRV. Andere bekende liedjes waren Hé niet zoenen op 't zebrapad en Bij de halte van lijn negen.
Willeke kreeg haar eerste gouden plaat in 1964, voor het liedje Spiegelbeeld. In 1964 werden Willy en Willeke gevraagd om TV-shows te maken voor de Avro. Samen met Rob de Nijs, Anneke Grönloh, Ria Valk en The Blue Diamonds waren Willeke en zij de grote namen van die tijd. Willeke's lijst met hits bleef groeien, want daar kwamen De winter was lang en Perche perche maar ook haar tweede gouden platen succes Mijn dagboek dat ook in het engels werd opgenomen onder de titel "My diary of love" bij.

Paul Van Vliet, Wim Sonneveld en Seth Gaaikema met Willeke

In 1968 maakte Willeke een solo-show voor de AVRO: Willeke Internationaal.
Willeke speelde Marleen Spaargaren in de serie "De kleine Waarheid", de eerste aflevering werd uitgezonden in 1970. Voor deze rol kreeg Willeke de Gouden Televizierring kreeg uit handen van Willy van Hemert in 1971 en werd in dat zelfde jaar Vrouw van het jaar. Voor deze rol schoof Willeke overigens een aanbod van WIM SONNEVELD af om in zijn show op te treden. In haar plaats werd Corrie van Gorp gecontracteerd.
Ze had de smaak van het acteren te pakken gekregen en stond op planken samen met Jeroen Krabbé in "Twee op de Wip".
Bij de Avro speelde ze in Willeke in "Er was eens...." bekende sprookjes voor jong en oud, en in de TV serie "Tijl Uilenspiegel".
Willeke trouwde in 1965 getrouwd met Joop Oonk. Hun dochter Daniëlle werd in 1968 geboren. Het huwelijk liep op de klippen 1974.
Willeke speelde de hoofdrol in de Nederlandse speelfilm Rooie Sien, en zong het lied Telkens Weer van Friso Wiegersma, dat haar lijflied is geworden.
Willeke trouwde in 1976 met John de Mol Jr. Ze maakte voor de KRO de show "Dit is Willeke" en presenteerde het programma "Hit Boulevard" voor de TROS. De zoon van Willeke en John de Mol Jr, Johnny, werd in 1980 geboren. Hij werd later bekend in GTST en begon een filmcarrière.


Willeke ging later scheiden en zette Het oude huis en Veel te lang op de plaat. Het publiek was Willeke niet vergeten en ze werd omarmd door haar trouwe publiek. Op TV was Willeke te zien in de Willem Ruys show en in haar eigen programma "Willeke's Filmfestival" en het programma "Liedjes uit het oude huis".
Willeke trouwde in 1983 met de Deense voetballer Sören Lerby en woonde tijdelijk in Duitsland, Monte Carlo en België, waar ze Amsterdam erg miste. Helaas eindigde ook dit huwelijk weer in een scheiding. Ze kregen samen een zoon: Kaj.
Willeke deed in 1994 mee met het Eurovisie Songfestival, met het lied Waar is de zon, hetgeen echter geen succes was. Over haar leven kwam een musical in het theater, waarin Joke de Kruijff de hoofdrol speelde.

Willeke heeft een boek geschreven: "Verliefd op het leven".

In 2000 was ze eregast bij de presentatie van het boek Telkens weer het dorp van Friso Wiegersma.

In 2003 stond ze samen met Jenny Arean op de planken in Klarenbeek en Verbrugge. Ook nam ze een mooie versie op van het nummer Het lachen dat we samen deden (zie de muziek boven).

In 2005 stond ze centraal in het gala voor het Nederlandse lied. Telkens weer werd daar prachtig vertolkt door Karin Bloemen.

 

Terug naar Wim Sonneveld en Friso Wiegersma