Nog immer en altijd is Het Dorp gezongen door Wim Sonneveld het meest favoriete Nederlandse nummer aller tijden. De weemoedige tekst van Friso Wiegersma is deels verantwoordelijk voor dit succes. Toch was dit nummer niet meteen de grote hit zoals we die nu kennen. In zijn laatste oneman show was het nummer een rustpunt tussen veel lach-geweld. Daar kwam verandering is toen Het Dorp werd uitgebracht op single, vlak na de dood van Sonneveld. De weemoed uit de tekst die slaat op het geboortedorp van Friso werd meteen de weemoed over de te vroeg gestorven cabaretier.

Wiegersma had al eerder het idee opgevat om iets te schrijven over de leegloop en teloorgang van Deurne, maar Sonneveld was niet enthousiast.
"Dat lijkt me een buitengewoon vervelend idee," sprak hij zijn veto. Maar hij had buiten de koppigheid van zijn vriend gerekend. Zodra hij Wiegersma vroeg om een vertaling van La montagne van Jean Ferrat, bedacht deze dat het volkomen onzin was om iets te schrijven over de bergdorpen in Nederland. Vervolgens schreef hij Het dorp en douwde het zo Sonneveld alsnog 'door zijn strot'. En deze was natuurlijk gis genoeg om de kwaliteit ervan te herkennen, aldus Wiegersma later.

Ook van Het Dorp zijn verschillende uitvoeringen bekend: