In 1970 werd Wim Sonneveld was uitgenodigd om op te treden in de Nederlandse clubs in Tokio, Bombay en Bali. Het idee ontstond om tijdens die reis een tv-film te maken met liedjes, nieuwe en bestaande nummers van een langspeelplaat die hij met groot orkest wilde maken. Ruud Bos zou de muzikale leiding op zich nemen. De KRO was geïnteresseerd en bedacht een manier om de kosten te drukken: een Brandpunt-ploeg bevond zich in die periode in Japan voor een aantal reportages, diezelfde ploeg zou ook Sonneveld kunnen filmen.
In april 1970 reisden Sonneveld, Huub Janssen, Ruud Bos en regisseur Rob Touber naar Japan. Ze werden opgevangen door Aad van den Heuvel, Piet Kaart en Henk Jenner van Brandpunt die hun arbeidsintensieve reportage-arbeid achter de rug hadden.
"Iedere willekeurig buitenlandse organisatie zou voor de realisatie van een dergelijk programma minstens zes weken hebben uitgetrokken," schreef een lichtelijk uitgeputte Van den Heuvel na afloop in het KRO-blad Studio, "De KRO-ploeg had acht dagen."
**
Afscheid van de zoon van Ruud Bos, voor het vertrek, en rechts: Sonneveld en Ruud Bos in Osaka
De vijftig geplande minuten kwamen dan ook grotendeels improviserend tot stand. Uit de dagboeknotities van Aad van den Heuvel:
"Eén van de liedjes die hij in het programma zingt, is 'Zo Heerlijk Rustig'. 's Middags kruist men het pad van een fanatieke studentendemonstratie, vele rode vlaggen en de beruchte slangenbogen. De regisseur drukt Sonneveld een microfoon in de handen met het verzoek voor de stoet te gaan lopen en een gedeelte van het lied te gaan zingen. Sonneveld doet het, aanvankelijk met angst in de ogen. Het publiek aan de kant ziet een bestelauto met op de achterklep een camera en een luidspreker waaruit een bekend Nederlands lied schalt. Daarachter een heer in een opgewekt wit kostuum die doet alsof hij zingt en daar weer achter vijfhonderd verbaasde studenten die het zo zout nog nooit hebben gevreten. Overigens realiseren we ons 's avonds dat dit de eerste maal was dat wij demonstrerende Japanners hebben zien lachen."
In een Rijtuigje
**