Long´s Column (mei 2006)
" Drukte"
|
Ik was niet de enige die zich op weg begaf want het was vergeven van caravans, campers en auto's met aanhangwagens. Files voor de Gottardtunnel, wegwerkzaamheden in Zwitserland, Duitsland en België dus blij toen ik rond acht uur arriveerde. Eigenlijk had ik nog een nieuwe column willen schrijven, maar ik was bekaf. En de volgende dag moesten mijn schat en ik al vroeg in 's Hertogenbosch zijn, voor het eerste interview van die week. Want de 27ste was de presentatie van de nieuwe CD + de uitgave van mijn repetitiescript in boekvorm. Dus deze hele week stond in het kader van "'n Duivels Genoegen". Drukte alom. Gemiddeld drie interviews per dag, naar Boulevard, Catherine, tussendoor zorgen dat alles geregeld is en uiteindelijk, op donderdagmiddag, voor journalisten, bladen en TV, het overhandigen van CD en script aan Marc Marie Huijbregts. Wat ik al vermoedde bleek te kloppen: Marc Marie is niet alleen één van de meest belovende jonge kleinkunstenaars, maar ook een sympathiek mens. Maar ja, geen nieuwe column geschreven en nog steeds onderweg. Toen we even thuis waren snel op internet gekeken (weer nieuwe afspraken, nieuwe interviews in Hilversum en voor regionale omroepen, vreugdevolle meldingen dat sommige stations ""'n Duivels Genoegen" tot CD van de week gaan kiezen, en dat de CD al in de voorverkoop goed loopt. En teleurgestelde fans, die niet op de hoogte zijn van de radio en TV optredens. Dat vinden ze slordig. En daar hebben ze gelijk in. Maar...nou ja, de drukte dus. Maar als een plaat op uitkomen staat, wordt er van alles geregeld door promotiemensen en publiciteitsmedewerkers, en dat gebeurt min of meer op stel en sprong. Datums worden omgezet, afspraken voor interviews worden op het laatste moment veranderd etc. Bovendien weet ik meestal niet wanneer een TV programma wordt uitgezonden, als dat van tevoren wordt opgenomen. Ik kan nu wel melden dat ik op 12 mei ben gevraagd voor "Dit was het nieuws", maar wanneer het op de buis komt...??? Wel rechtstreeks is een uitzending op radio bij Omroep Brabant, rond elf uur op maandag 15 mei. En dan is het de bedoeling dat het hele circus in België nog eens van start gaat op 18 mei. Het merkwaardige is dat je natuurlijk hoopt dat er veel aandacht zal zijn voor een nieuwe CD, maar dat het zo'n gedrang zou zijn, had ik niet verwacht. Een drukte van belang. Maar sinds m'n hartinfarct ben ik weer wereldberoemd in de Lage Landen, daarvoor heb ik niet veel moeite hoeven doen. Gelukkig zijn de reacties zéér positief, dus hoop ik maar dat de aandacht zich weer richt op dat wat ik maak en niet op waaraan ik heb geleden. Wat ik overigens zo merkwaardig vind, is dat ik al weer een paar keer te horen heb gekregen: Hè, getverdemme, wat moet jij nou bij Catherine Key!?!" Waarmee men te kennen wil geven dat ze La Keyl maar niks vinden. Toch heeft iedereen het gezien en is het één van de best bekeken programma's. Bovendien vind ik haar een uitstekende vakvrouw en lang niet de domste. Ik ben vaak in haar programma's geweest, zoals destijds een aantal keren in de razend populaire 5 uur show en ik mag haar graag. Dus geen kwaad woord. Overigens is het merkwaardig dat iedereen elke Bekende Nederlander mag afzeiken op grond van uiterlijk, kunnen of prestaties, zonder enige kennis van zaken en dat, als ik bijvoorbeeld iets te melden heb over de monarchie, soms boze reacties krijg dat de koningin zo'n goed mens is, dat de vorstin ook maar een mens is, etc. Maar zij is, net als elke Bekende Nederlander, onderhevig aan commentaar, kritiek en satire. En dat betekent dat iedereen een menig mag hebben over iedereen en die mening ook mag uiten. Daar moet je niet teveel drukte over maken. Als ik Beatrix op de verjaardag van haar moeder zie rondlopen in Almere, dan vind ik oprecht dat ze dat fantastisch doet. Elk jaar opnieuw langs al die klompendansende, koekhappende, zingende, zwaaiende en oude ambachtende onderdanen keutelen, lijkt me een moordende klus. En dat doet ze met overtuigende charme en zeer vakkundig. Zeker als je daar de burgemeester van Almere naast ziet hompelen. Een molenpaard met een hoed op dat zelfingenomen hoofd en een mantelpakje van oude gordijnstof, met een restant vitrage op haar rug vastgenaaid. Ik vind dat er niks tegen het koningschap als symbool is, maar dat het een welhaast van Godgegeven ambt is, dat gaat me veel te ver. Aan de andere kant schijnt het dat mensen bijna niet kunnen leven zonder "boven hen geplaatsten". En zolang dat zo is, zullen we het moeten doen met leiders, goden, vorsten, idolen, Bekende Nederlanders en andere druktemakers. En met mensen die daar een loopje mee nemen. Zo hoort dat. Tot binnenkort, Robert Long. PS De komende tijd zullen m'n columns een beetje onregelmatig te lezen zijn, maar ik hoop dat me dat wordt vergeven. In deze periode zijn er nou eenmaal nogal veel plotselinge afspraken en lastminute interviews die er hopelijk allemaal aan bijdragen dat 'n Duivels Genoegen een succes wordt. Robert Long. ©
|
Zondag
23 april vertrok ik uit Italië, richting Antwerpen.