Het zal langzamerhand wel bekend zijn; ik ben met de bijbel grootgebracht. Amerikanen ook. In onze bijbel stond destijds: wie wind zaait, zal storm oogsten. En ik neem aan dat het er nog wel in staat. Ook in Amerika, Gods Own Country. De country die Hij doorlopend moet blessen, de country die Hem te pas maar vooral te onpas aanroept en die nu, voor het eerst in de geschiedenis van die country, merkt wat het betekent om geterroriseerd te worden.

Als één van de héél weinige landen in de wereld, heeft Amerika niet of nauwelijks te maken gehad met bezetters, verwoestingen, bombardementen, beschietingen of vergeldingsaanvallen.
Daarentegen heeft dit door God verkozen volk een nogal grote vinger (gehad) in het aanrichten van bovengenoemde omstandigheden.

"Een nogal grote vinger" is een eufemisme in dit geval want je kunt beter zeggen:twee armen tot aan de oksels!
En natuurlijk roept de generatie van mijn ouders dat "we" toch maar door Amerika zijn bevrijd. Zeker, dat moeten we ook nooit vergeten. Hoewel we ook al aardig vergeten zijn dat bij die bevrijding ook nog een paar andere landen waren betrokken. Al was het maar Rusland.
De afgelopen 50 jaar hebben onze bevrijders echter een beschamende reeks moord, doodslag, vergelding, wraak en machtsvertoon gecreëerd. En mijn indruk is dat ze daar al met al nogal proud op zijn.
Oké, Vietnam was een twijfelgeval. Niet vanwege de duizenden doden, het verwoesten van het land, de natuur en de economie, maar omdat Gods eigen land die zinloze oorlog niet heeft kunnen winnen. Er is, bij mijn weten nooit een president afgezet vanwege dit soort slachtpartijen. (Integendeel, Henry Kissenger kreeg de Nobelprijs voor de vrede. Als Goebbels nog geleefd had, kreeg hij misschien wel de prijs voor het beste reclamefilmpje.)
Afgezet dreig je pas te worden als je de verkeerde sigaar in de foute doos stopt, maar niet voor zoiets lulligs als een land vol spleetogen, schapeneukers of tulband terroristen platgooien en naar de kloten helpen.

Nou treft Amerika niet alleen blaam, dat moet duidelijk zijn. De hele westerse, welvarende wereld geeft er voortdurend blijk van alleen geïnteresseerd te zijn in het eigen welzijn.
Toch denk ik dat die westerse wereld, onder aanvoering van Amerika, zoveel wind gezaaid heeft, in zoveel landen en werelddelen, dat de storm die nu dreigt op te steken, nog wel eens uit zou kunnen groeien tot een fikse orkaan.
Hoe je het ook wendt of keert, feit blijft dat driekwart van de wereld aan onze welvaart lijdt.
Bovendien gaat het, naar mijn idee, niet meer alleen om "recht" of "terreur" of wat dan ook, maar zijn we terechtgekomen in een soort godsdienststrijd die, zo heeft de geschiedenis ons (helaas niet) geleerd, altijd alleen maar tot moord en doodslag leidt.
Of het nou om Ierland gaat, Indonesië of waar dan ook; zodra er godsdiensten tegenover elkaar staan is het hommeles.

Opvallend daarbij is dat, hoe middeleeuwser de geestelijk leiders zich kleden, hoe fanatieker ze zijn. En hoe onbuigzamer ook.
Loopt de geestelijkheid van de R.K. kerk al eeuwen in een soort klederdracht, de fanatieke Taliban bijvoorbeeld doet daar nog eens een paar eeuwen geschiedenis bovenop.
Waar een paar jaar geleden Afghanistan pogingen ondernam om een modern land te worden, zijn vrouwen nu verplicht om zich in lappen gehuld in huis op te sluiten.
Ook vrouwen die een aantal jaren terug een goede opleiding hadden genoten, les gaven, openbare functies bekleedden en meetelden in de maatschappij.
Diezelfde vrouwen mogen zich nu alleen nog maar buiten vertonen in gezelschap van hun man, hun "heer" en owee! als er een stukje huid, pols, enkel of wat dan ook te zien is, stenigen met die hap.
Dat de R.K. kerk vrouwen niet mag stenigen is een detail, maar verder kunnen vrouwen in die reli-club ook de pest krijgen; net als bij de Taliban.

Het klinkt misschien wat ongenuanceerd allemaal, maar ik heb langzamerhand zo verschrikkelijk mijn buik vol van dat hele fanatieke religieuze gesodemieter.
Geloof wat je wilt, in Mohammed, Allah, God, Boeddha, Donald Duck, mij kan het niet schelen, maar hou nou eindelijk eens op met verkondigen, prediken, bekeren, opzwepen en indoctrineren.
Naar mijn idee dienen kerk en staat streng gescheiden te zijn.
Er is geen enkele reden om je te beroepen op iets hogers. Er is ook geen enkele rechtvaardiging om elkaar de hersens in te slaan op basis van een God. Dat zou allang verboden moeten zijn.
Argumenten van waarlijk humane aard, die zouden de doorslag moeten geven.
Als ik George Bush bezig zie met God in zijn propaganda campagne te betrekken, word ik net zo misselijk als wanneer ik die Taliban tulbanden zie kwaken.
Alleen vrees ik dat zij iets meer recht van spreken hebben, omdat de westerse God de laatste decennia toch wel erg superieur denkt te zijn aan zijn oosterse collega's.
En als al die Goden, uit wier naam zoveel onheil is ontstaan er nog steeds ontstaat, een klein beetje hersens in hun machtige brein zouden hebben, dan zouden ze ook beseffen dat het nou echt tijd wordt om hun almacht eens te tonen en in te grijpen.
Totnogtoe hebben ze dat nooit gedaan. Waarschijnlijk omdat ze dat niet kunnen omdat ze een verzinsel zijn.
Ze grepen niet in tijdens de 1e (zinloze) wereldoorlog, niet tijdens de (even zinloze) 2e en nu, aan de voet van de 3e alweer niet.
Wat stom is van ze, want ze zouden toch moeten beseffen dat ze, zonder de menselijke soort, straal genegeerd zouden worden.
Ik ken tenminste geen enkel ander levend wezen dat zich met religie bezighoudt.
Ik zei het al eerder, dit is een ongenuanceerd stukje, maar ik ben dan ook ongenuanceerd kwaad.
En laten we vooral de woorden "geciviliseerd", "ontwikkeld" en "weldenkend" uit ons vocabulaire schrappen. We zijn nog even primitief als in de tijd dat we holbewoners waren.
Goed, we dragen geen berevellen meer maar tulbanden of blauwe kostuums met een stropdas.
En we hebben de knots voorzien van bacteriologische, chemische en atoomwapens, maar of dat nou zo'n vooruitgang is waag ik te betwijfelen.
Misschien tot later.

Long. ©

volgende column