Ooit sprak ik een internist, die me vertelde dat volgens hem de mens niet ontworpen was om oud te worden.
"Zeventig, tachtig jaar? Daar zijn we helemaal niet voor gemaakt", was zijn opvatting. Onze hele body was er, volgens hem, niet op voorbereid om langer dan zo'n jaar of vijftig mee te gaan.
"Alles wat daarna komt is reservetijd" zei hij en bekeek me daarbij, met een glimlach om zijn lippen.
"En dat is ook meer dan voldoende om de hele kringloop rond te hebben", meende hij.
Je had je voort kunnen planten, je kroost kunnen verzorgen, beschermen en opvoeden en in feite was jouw rol dan zo'n beetje uitgespeeld.
"En daarbij komt dat je lichaam het dan ook een beetje voor gezien gaat houden.
Je tanden vallen uit, je ziet niet zo scherp meer, je gewrichten worden strammer en je lijf is druk bezig allerlei stoffen te produceren die je steeds sneller naar het eind voeren."
Ik vond dat wel een interessante zienswijze en ik vermoed dat er veel waars in zit. Wij zijn weliswaar steeds beter in staat om ons leven te verlengen, maar dat zegt nog niet dat dat een normale gang van zaken is. Natuurlijk is het fijn voor de betrokkenen dat er van alles getransplanteerd en vervangen kan worden, maar het bewijst ook meteen dat er delen van ons lichaam zijn die nou eenmaal niet gemaakt zijn voor 80 jaar, laat staan voor de eeuwigheid. De (medische) techniek kan ons, als soort, steeds langer in leven houden, maar dat betekent lang niet altijd dat dat dan ook een goed leven is. En dat brengt me op het onderwerp dat me al jaren irriteert en dat samen te vatten is onder de titel "Het gezeik over roken", hoewel het daar niet alleen over gaat.
Er is een meneer uit Vianen, ene W. ter Schegget, die als eerste Nederlander een rechtzaak aanspant tegen een Nederlandse tabaksfabrikant. Volgens eigen zeggen wist hij niet dat roken als schadelijk wordt beschouwd. (Misschien had hij een tijdje op mars gewoond?) Wel is waar werd hem 10 jaar geleden verteld dat hij longemfyseem had en niet meer zou moeten roken maar hij besloot dat advies te negeren. Prima, een mens moet tenslotte zelf kunnen beslissen. Maar wat ik dan zo intens kinderachtig vind, is dat je je eigen gedrag op een ander probeert af te schuiven. Nog afgezien van het geld dat iemand eraan probeert over te houden. Alles, maar dan ook alles in ons bestaan brengt risico's met zich mee.
Als je te veel drinkt, als je deel neemt aan het verkeer, als je naar de kermis gaat, als je gaat zwemmen, als je staat te koken, als je voetbalt, gaat skiën, surfen, tennissen. Je kan het zo gek niet bedenken of er zijn gevaren aan verbonden.
Bij sport vallen jaarlijks honderden doden en gewonden. In het verkeer is het al niet beter. Alcohol en drugs zijn ook, in toenemende mate, goede werkverschaffers voor de begrafenisbranche. Maar het schijnt dat de meeste ongelukken nog altijd plaats vinden binnenshuis. En nou is het niet de bedoeling om een pleidooi te houden ten gunste van het roken, dat moet iedereen maar voor zichzelf uitmaken, maar ik weet wel zeker dat het een zinloze bezigheid is om op elk pakje rookwaar te vermelden dat het schade kan berokkenen. Meneer ter Schegget heeft daar al 10 jaar schijt aan en met hem vele honderdduizenden, waaronder ik. Ik kom uit een "rokersfamilie". Mijn ouders rookten, veel ooms en tantes ook, dus als je het meeroken erbij telt, rook ik m'n hele leven al. Vanaf mijn 14e rook ik bewust. Dat is een beslissing van mezelf geweest en ik heb er veel genoegen aan ontleend, nog trouwens. En aangezien ik al bijna zeven jaar in reservetijd leef kan ik alleen maar zeggen: "Dank u, weduwe van Nelle, voor al dat genot dat gij mij schonk tegen een zeer redelijke vergoeding". (Zeker als je de prijzen van andere genotsmiddelen bekijkt als coke, heroine, xtc en hoe die troep nog meer mag heten.)
Mijn tante stopte een week voor haar dood met roken, maar die was toen ook ruim 92 jaar en mijn oom had nooit gerookt en stierf op zijn 46e aan een val van zijn fiets. Waarmee ik wil zeggen dat we voortaan op elke fiets, auto, brommer, frituurpan, mixer, fles jenever, koekepan, trein, vliegtuig, balpen, scheermesje, plasticzak en ga nog maar een maandje door, met grote letters kunnen zetten dat het levens bedreigende zaken zijn. Maar beter lijkt het me om je eigen verantwoordelijkheid te nemen en voor je zelf te beslissen of je wel of geen gebruik wilt maken van het gigantische aanbod van al die dingen die nou eenmaal altijd voor- en nadelen zullen hebben.
Maar laten we vooral ophouden met dat gezeur, gejammer en geklaag. Overigens vond ik het wel geestig dat, op de pagina van het A.D. waarin ik het artikel over meneer ter Schegget zag staan, een advertentie voor van Nelle 3/4 zware shag exact onder dat stukje was geplaatst. Maar ik hou het gewoon op halfzware tabak.
En ik beloof dat ik nooit zal zeuren als mijn reservetijd korter zou blijken te zijn dan 30 jaar.
Tot volgende maand.
Mag ik u groeten?

Robert Long. ©

terug