Speel de muziek af! *** Terug naar Purper *** Terug naar VriesdeMark

De geschiedenis van PURPER

 

Purper werd opgericht door Erik Breij en Haye van der Heyden, die beiden in Utrecht studeerden, maar elkaar overigens al van de basisschool kenden. Erik schreef de muziek, Haye de teksten en samen met Jan Dagevos en Willem Gulcher werd het humoristische close-harmony-herenkwartet in rokkostuum begonnen. In rokkostuum, want dat konden de heren studenten simpelweg huren.
Muzikaal hoogstaand was het nog niet. Erik zong de melodie, Jan een tweede stem en Haye een bas-lijn, maar al doende lerend kwamen er al snel vocale arrangementen. Reacties op een eerste presentatie (onder de absurde naam R.K. zang-combo St. Jozef) gaven moed en er werd een korte periode wat regelmatiger gewerkt als de Ticker Tape Singers.
Op initiatief van Haye werd op 28 december 1980 besloten tot het maken van een 'echt' theaterprogramma; dus geen studentencabaret maar een serieuze poging. Als stok achter de deur schreven de heren zich in bij het 't Hoogt Amateurfestival (20 feb 1981). Prijzen waren er niet te winnen maar het twintig minuten durende programma van Purper viel sterk op, zeker bij de mensen van Han Peekel Producties dat Purpers eerste impresariaat werd.
In de maanden die volgen schreef en repeteerde Purper (met veel hulp en liefde van Lex de Regt aan wie Purper veel dank is verschuldigd voor zijn nooit aflatende inzet voor de eerste drie programma's!) aan z'n eerste programma dat officieel de lange titel Absurditeit & Gekte in Close-Harmony draagt (ook latere programma's hebben wel eens een fantasievollere titel, maar in de praktijk blijkt iedereen de programma's toch met hun nummervolgorde te benoemen).

  

  Bijna alle leden die Purper in de eerste tien jaar gehad heeft, bij elkaar...

PURPER 1

In het theaterseizoen 1981-1982 ging Purper 1 van start. Overigens denken veel mensen abusievelijk dat Purper het Camerettenfestival 1981 won, maar die eer ging geheel naar de Frisse Jongens. Close-Harmony was natuurlijk niets nieuws maar beleefde begin jaren tachtig een herleving en Purper viel er landelijk mee op, mede omdat ze bij 'De lachende Scheerkwast' van Wim T. Schippers' de vier verre neven' gingen spelen.
Het optreden van Purper in de Martine Bijl Show werd er helaas nagenoeg uitgeknipt; nog altijd staat in Purpers'geheugen gegrift de énige aanwijzing van de regisseur: "Het moet leuker!".
In het eerste seizoen al speelde Purper negentig voorstellingen, en met zoveel bijval dat er voor het tweede seizoen al 120 geboekt konden worden. Hierdoor kwam Jan Dagevos (die in de laatste fase van zijn medicijnenstudie zat) voor de keuze: dokter worden óf artiest. Gelukkig kreeg Jan geen spijt van zijn keuze om toch huisarts te worden, al was er tijdens de uitvoeringen van het PURPER GALA bij het twaalfeneenhalfjarig bestaan geen oud-Purperlid dat een glanzender geluk uitstraalde.

PURPER 2 en 3

De eerste wisseling van de wacht diende zich aan. Haye, Erik en Willem kenden Adelheid Roosen al een paar jaar en ook Toine van Benthem was geen onbekende. Van vier heren verandert Purper in een 'vijfmanschap met dame',een samenstelling die in de drie daaropvolgende jaren twee programma's zal spelen: Comedy & Close-Harmony (Purper 2, aug 1982 - 1983) en Purper 3 (jan 1984 -jun 1985). In die jaren werden ook de eerste buitenlandse reizen gemaakt (Tokyo, Singapore, Brunei, Maleisië, Oman en Dubai).

 

 

Het ging goed met Purper maar geld werd er nauwelijks verdiend. Toen financiële vooruitgang niet gegarandeerd kon worden, zag Purper zich genoodzaakt om halverwege de productie Purper Drie, hoewel in vriendschap en overleg, over te stappen naar het impresariaat van Jacques Senf die een dergelijke garantie wél bood.

Naast liedjes zoals 'Het hele huis is opgedeeld' ging Purper zich ook meer op sketches toeleggen (Beste Joris, Het ziekenhuis en Pleegouders van de maand).

Er kwamen veel optredens voor de televisie. Ivo Niehe verklaarde zich een waar Purper-fan en nodigde de groep veelvuldig uit. Ook verleenden ze hun medewerking aan het Unicef gala in 1983. Tevens was er een optreden bij de Duitse televisie bij Alfred Biolek die Purper een eventuele toekomst in Duitsland voorspiegelde maar daar was de groep nog niet aan toe. De diverse toekomstplannen waren nog niet helder, de theater-'carrieres' bij sommigen nog te vrijblijvend. Dit bleek duidelijker toen een helder en open gesprek over ieders levensverwachtingen, op een terras in het Amsterdamse Vondelpark, leidde tot de (eerste) officiële opheffing van de groep Purper. Het seizoen (nog een half jaar) werd uiteraard uitgespeeld maar daarna zou ieder zijns weegs gaan.

 

PURPER VIER (vierkant)

Een paar maanden later heeft Haye een plan: een programma met het optreden van drie solisten, te weten hijzelf, GEORGE GROOT en FRANS MULDER. Ten einde dat te bespreken is er een afspraak in café De Smoeshaan in Amsterdam. Omdat het na een voorstelling is, gaan Adelheid en Erik voor de gezelligheid mee. George hakt knopen door: voorlopig dénkt hij er niet over om het toneel op te gaan en hij stelt voor dat Haye, Erik en Adelheid met Frans moeten doorgaan als Purper 4. Het blijkt te klikken en nog vóór het overlijden herrijst Purper alweer uit de as. Het eerste programma van Purper was een grote verrassing geweest, het tweede een succes en met het derde ( dat een beetje een 're-make' van Purper was) werd pas op de plaats gemaakt.
De echte doorbraak komt nu; met Purper Vierkant (Purper 4, 1985/86). Recensent Peter Liefhebber (Telegraaf) noemt Purper "de beste cabaret-groep van Nederland" en het publiek lijkt het met hem eens want de zalen stromen vol. Purpers vaste lichtontwerper en -technicus Bhagat Denijs (van Purper 1 t/m 5) overtreft zichzelf met een toneelbeeld van zoveel schoonheid én eenvoud dat het décor in bijna iedere recensie wordt genoemd. Er komen voor het 'nieuwe' Purper nieuwe buitenlandse reizen ( o.a. Indonesië), nog eens Duitsland en zo'n 140 voorstellingen in kolkende theaters. Maar ondanks het succes begint er artistiek iets te broeien. Achteraf gezien een volstrekt natuurlijke ontwikkeling. Met het klimmen van de jaren en de ervaring beginnen de diverse artistieke talenten zich meer te profileren. Adelheid zoekt meer een filosofisch inhoudelijke kant, terwijl Haye juist het puurdere entertainment zoekt en meer wil regisseren. Frans wil liever een integratie van inhoud en amusement dan 'van allebei een beetje' en Erik wil het liefst met rust gelaten worden. Op een avond in het Zuidplein-Theater te Rotterdam kondigt Haye in de pauze aan dat dit zijn laatste Purper programma zal worden. Ook zijn relatie met Adelheid loopt stuk, mede door de meningsverschillen rond de koers van Purper.

PURPER VIJF
 Wederom zal de buitenwereld niets merken van deze tweede 'intensive care-situatie' want aangezien er geen sprake is van ruzie wordt het seizoen gewoon uitgespeeld en Erik, Adelheid en Frans hebben tegen die tijd al gesprekken over een volgend Purper-programma met BART KIENE en KARIN BLOEMEN. Dat de Vijfde van Purper (1986/87) ooit is afgekomen mag een wonder heten. Het repetitie-proces verloopt chaotisch. Br is te veel materiaal en daarvan is eigenlijk niets echt helemaal af. Bij de eerste try-out duurt de voorstelling, voor én na de pauze een uur en twintig minuten, maar het lukt. Op de première neemt Erik (tot vertedering van de ene helft en tot misselijkheid van de andere helft van het publiek) tijdens het slotapplaus zijn pasgeboren zoontje mee op, waarover hij in deze voorstelling zingt. In publieksaantallen gemeten wordt Purper 5 het meest succesvolle programma tot dan toe. Dit is in zekere zin een vertekend beeld omdat die bom-volle zalen ook alles te maken hebben met de snel groeiende televisie-bekendheid van Adelheid en Karin. Tegen het eind van deze productie lijkt het toch echt afgelopen voor Purper.
Weer wordt de groep 'officiëel' opgeheven. Dat hiervan niets aan de publiciteit wordt vrijgegeven is misschien een onbewust voorgevoel, want het duurt niet lang voordat Erik bij Frans aanbelt met een idee; het fundament voor Purper 6

Programma:

Gedeelde 1ste Plaats (F. Mulder / C. Orff)
Requiem: Te Decet (G. Verdi - arr: E. Brey)
Ik, zei de gek (F. Mulder / E. Brey)
Entrée (F. Mulder)
Duidelijk (F. Mulder, E. Brey)
Vilja (Léon, Stein / Leháhar)
Gênant (A. Roosen)
Requiem: Hostias (G. Verdi - arr: E. Brey)
Verzoekje (B. Kiene)
Het leven is maar kort (F. Mulder / Brandin/Maluck - arr: E. Brey)
Isolatiecel (A. Roosen)
Ik wil niet meer (F. Mulder / E. Brey)
Niets aan de hand (F. Mulder)
Groen-Geel 1 (A. Roosen, K. Bloemen)
Medeklinkers (F. Mulder, E. Brey)
Malagueñas (traditioneel)
Hartsmart (F. Mulder)
Vragen, Vragen (A. Roosen)
Ze timmeren op je los (A. Roosen / E. Brey)
Je weet niets van Liefde (Raye/De Paul - vertaling & arr: E. Brey)
pauze

Storm (B. Galama / B. Galama)
Logisch Leed (A. Roosen, K. Bloemen)
Kameleon (F. Mulder / E. Brey)
Requiem: Aeternam (G. Verdi - arr: E. Brey)
Kinderverdriet (F. Mulder / E. Brey)
Groen-Geel 2 (A. Roosen)
Wij (F. Mulder / E. Brey)
Zij zijn leuk I. Meijer, B. Kiene)
A-hoe (M. Monk - traditioneel)
Pleisters (A. Roosen)
Handomdraai (B. Galama / B. Galama)
Ik ben Vader (E. Brey / E. Brey)
Er is zomaar een man in slaap gevallen (A. Roosen / E. Brey)
Borobodur (F. Mulder)
Aalsmeer (Ebb/Kander - Nederlandse tekst: F. Mulder)
Groen-Geel 3 (Lennon/McCartney - Nederlandse tekst: A. Roosen, K. Bloemen)
Balthazar (E. Brey / E. Brey)
Hoog in de lucht (F. Mulder, A. Roosen / E. Brey)

 

PURPER ZES

Als de impresario niet mee te krijgen is in de nieuwe plannen wordt er besloten om over te stappen naar Impresariaat Peter Paul Tobi, waaraan Purper tot op heden verbonden is. Niet zonder schroom benaderen Frans en Brik de gelauwerde actrice INA VAN FAASSEN met de vraag of ze haar medewerking zou willen verlenen. Het genre is haar niet onbekend; Ina speelde ooit 600 voorstellingen met Wim Sonneveld.
"Waarom vraagt u mij?" is de niet onterechte vraag door de telefoon. De onhandigheid van Eriks antwoord "...om het bijzondere" wordt hem door Ina niet kwalijk genomen en de honderd voorstellingen die van Dit verhaal (Purper 6, 1987/89) gespeeld zullen worden roepen bij Erik en Frans nog altijd de warmste herinneringen op. Het noodlot slaat echter toe; en hard! Purper is in een dal gegleden. Een gedeelte van het publiek vindt het na Purper 5 misschien welletjes. Een ander gedeelte wil misschien per se Adelheid en Karin zien. Er zijn mensen die Purper met z'n drieën geen 'groep' vinden. In ieder geval is het resultaat nagenoeg lege zalen: gemiddeld 125 bezoekers in zalen waar er wel 500 of meer in konden! Ina speelt zonder één klacht alle voorstellingen alsof de zaal vol zit onder haar rotsvaste motto: "Déze mensen zijn gekomen...". De begroting komt echter zwaar in het gedrang en een faillissement wordt ternauwernood ontlopen. Om daarna aan een Purper 7 te beginnen lijkt hopeloos, want hoe vraag je artiesten als er zo weinig toekomst is? Maar Frans en Erik (en Peter Paul Tobi) hebben niet 'de zaak' van een faillissement gered om het nu op te geven.

Programma:

De Wind (E. Brey / E. Brey)
Vliegen (F. Mulder / E. Brey)
Mond (F. Mulder)
Mijn moeder mag het niet horen (Commijs)
Ik train (I. van Faassen, F. Mulder)
Moedermens (F. Mulder / E. Brey, F. Mulder)
Heren! Heren! (J. Ooms)
Internaat (E. Brey / E. Brey)
Requiem (Ed. Hoornik / E. Brey)
Boekje (E. Brey)
Woordstom (F. Mulder / E. Brey
Staan (I. van Faassen)
Pelgrims (F. Mulder)
We gaan rechtdoor (E. Brey / E. Brey)
Voetnood (E. Brey / E. Brey)
pauze
Pascal (E. Brey)
De horror ligt op straat (E. Brey / E. Brey)
Morgen neem ik bloemen voor je mee (J. Bakker / E. Brey)
Sketch (T. Tiel Groenestege)
Doodsbenauwd en Doodbedaard (E. Brey / E. Brey)
Brief (G. Eybers, F. Mulder)
Grammatica (E. Brey / E. Brey)
Codicil (H. v/d Heyden, F. Mulder)
Gré (J. Ooms, F. Mulder)
Je sterft niet zo gauw van verdriet (F. Mulder / E. Brey)
Markt (F. Mulder, I. van Faassen / E. Brey)
Grafschrift (E. Brey / E. Brey)
Feilbaar (F. Mulder / F. Mulder)

 

PURPER ZEVEN - pastiche

Er komen gesprekken met ANGELA GROOTHUIZEN en ALFRED VAN DEN HEUVEL en onder minimale condities wordt Purper Pastiche (Purper 7, 1989/90) een redelijk succes waarmee Purper langzaam het vertrouwen van theater-directeuren en publiek weet terug te winnen.

Alfred van den Heuvel maakte zijn school niet af en ging varen. Daar op zee besloot hij acteur te worden, maar voor de toneelschool had hij een HAVO-diploma nodig. Nadat dit behaald was, werd hij aangenomen in Maastricht en sindsdien speelde hij o.a. bij de Haagse Comedie.

"Ik kwam op een dag thuis en Frans Mulder stond op mijn antwoordapparaat. Ik speelde in die tijd bij de Haagse Comedie en dacht dat hij een verkeerd nummer had gedraaid. Mensen willen mij nog wel eens verwarren met André, of zelfs Aad van den Heuvel. Ik heb niet eens gereageerd. Een paar dagen later stond hij weer op mijn antwoordapparaat".

Dit had hij te danken aan Huub Stapel, die aanvankelijk was benaderd om lid te worden. Maar hij wilde niet en raadde de groep aan eens naar Alfred van den Heuvel te kijken. Ze bezochten een toneelstuk van Centrum, waarin hij speelde en een paar grappen vertelde. 'Hij is leuk voor Purper' dachten ze, en sindsdien is zijn lidmaatschap een feit.

Angela kwam uit de popwereld (Dolly Dots) en had ook in een film gespeeld. Beide nieuwelingen kwamen niet slecht voor de dag, Alfred maakte indruk als komisch talent terwijl Angela furore maakte met het lied 'de billen van de mannen van het nationaal ballet'.
Recensie: "Het zevende programma begint mooi. Met tekstloos gezang, zonder begeleiding of microfoons, stellen de vier spelers van dit seizoen zich voor. Hun a capella gaat over in een krachtmeting via gezongen klanken en mondt uit in een ritmisch gesprek tussen vrienden, waarvan alleen de trefwoorden zijn overgebleven.
Het was alsof de inbreng van de nieuwelingen tot nieuwe harmonie leidde; vaker dan voorheen werden de nummers gezamenlijk uitgevoerd, het aantal soli was beperkt. Er werden vindingrijke spelletjes met simpele requisieten gespeeld, er werd tevens aanstekelijk vocaal gemusiceerd en er waren verrassende overgangen bedacht."Maar tegenover die veelzijdige afwisseling stond nog altijd het gebrek aan zelfkritiek dat ook eerdere Purper-programma's teisterde." (HvG)

Programma (7):

PURPER ACHT - opus 8

Als Angela een televisie-aanbod krijgt (De Uitdaging) neemt zij afscheid en vervolgens komt voor het eerst na negen jaar weer een man de groep versterken: Jan Simon Minkema. Deze in 1950 te Amsterdam geboren man is eigenlijk schrijver, maar tevens zanger en acteur in bijv. De familie Knots.

De 'only men' samenstelling blijkt een magische greep want de uitwerking is onverwacht positief. Pas na de eerste paar voorstellingen blijkt dat het een dubbel effect heeft als die 'mannen onder elkaar' het over vrouwen hebben, hetgeen nog versterkt wordt door de verdeling in half hetero half homo.
Opus Acht (Purper 8, 1990-1991) wordt een ijzersterk programma waarmee Purper definitief uit het dal klimt. Ook Jan Simon blijft maar één jaar omdat zijn activiteiten als schrijver meer van zijn tijd gaan vragen. Dat een eventuele opvolger een man zal zijn is voor Purper wel duidelijk.

Programma (8):

PURPER NEGEN

Frans zag Hans van der Woudespelen in de musical My generation en deze stijlvol ondeugende cabaretier-zanger wordt het nieuwe vierde lid.

Onder andere door zijn komst wordt een lichtere toets aangeboord waarmee '...en dat is negen (Purper 9), 1991-1993 met 222 uitverkochte voorstellingen direct hoog doorstoot naar de nederlandse theatertop.
Van het programma komt een televisieregistratie en er komt zelfs een cd uit, die wordt aangeprezen door Annie M.G. Schmidt: "Talent en vakmanschap, zeker, maar bovenal die mengeling van gekte, blijheid en zorgeloze overgave, ook bij wat meer penibele punten."

Daarnaast wordt op aanraden van Hans van der Woude Jan Aarntzen aangetrokken om zorg te dragen voor de kostuums, zodat ook het uiterlijk van Purper erop vooruit gaat.
Aarntzen: "Bij Purper staan de heren de hele avond op het podium. Ze willen er leuk uitzien, maar er is weinig tijd om zich te verkleden. Ik maak dan een schema waar ze zich nauwgezet aan moeten houden."

PROGRAMMA
Geloof Hoop en Liefde (arr: E. Breij)
Vrouwen ook (Frans Mulder)
Tango Erotique (F. Mulder / E. Breij)
Voelen (H. v/d Woude)
Reddeloos Verloren (H. v/d Woude / H. v/d Woude)
Tussen op en onder (H. v/d Woude / E. Breij)
Ei-Ei (A. v/d Heuvel)
Ave Mariae (arr: E. Brey)
Het Moederhart (Speenhoff)
Zachte bermen(F. Mulder / E. Brey)
De zwembroek (Curtis, Atkinson, Elton)
Nellie (H. v/d Woude / Hans v/d Woude)
Vetkledder (Hans v/d Woude)
Vacantie (arrr: E. Breij)
pauze
Daar hoorden zij (arr: E. Breij)
Vrolijk Kerstfeest (F. Wiegersma / E. Breij)
Haleluja (Curtis, Atkinson, Elton)
Vergeet mij niet (F. Mulder / E. Breij)
Mevrouw Cohen (F. Mulder / E. Breij)
Contrôle (F. Mulder)
Kwaad (F. Wiegersma / muziek: onbekend)
Ruggespraak (H. v/d Woude)
Voor we eensgezind zijn (F. Mulder / F. Mulder)
Nuchter (E. Breij)
Labberdonia (E. Breij, H. v/d Woude / E. Brey)
Dooddoeners (A. v/d Heuvel, Purper)
Goodbye (arr: E. Breij)

 

PURPER GALA

Met het grote succes van Purper Negen is het des te begrijpelijker dat Purper zijn twaalfeneenhalf jarig jubileum uitbundig viert met een Purper Gala voorstelling waaraan álle veertien oud-Purper leden meewerken. Het wordt een emotioneel weerzien. Daarnaast is de werksfeer totaal anders.
Frans: "Het grootste verschil met toen was dat al die ego's weg waren. Destijds vocht iedereen zich gek voor zijn eigen plek, nu waren we allemaal bezig om te proberen een aardige voorstelling te maken."

Een van de opvallendste gasten was Ina van Faassen, die juist een jaar gerevalideerd had nadat ze tijdens een theatertournee een hersenvliesontsteking had opgelopen, waarna ze in coma had gelegen. Ina: "Het was een waanzinnig succes, waarbij we allemaal in de watten werden gelegd, daar zijn die jongens van Purper heel erg goed in. Glamour, mooie kleren, feestelijke stemming, ik had me geen betere comeback kunnen voorstellen. Tegelijkertijd was het ook eng, want ik vertrouwde mijn evenwicht nog niet helemaal. Ik durfde niet vanuit de coulissen in mijn eentje naar het midden van het toneel te lopen. Ze hebben toen voor mij een speciaal soort materiaal voor op de vloer laten aanrukken. Dat wordt soms bij dansers gebruikt om uitglijden te voorkomen. Je begrijpt dat ik die schatten wel kon opvreten."

Het gala was bedoeld voor een avond, maar de kosten waren te hoog en de theaterdirecteuren zeer belangstellend. In totaal werden er tien voorstellingen gespeeld.
Erik: "En wat voor ons zo leuk was: vroeger ging je na afloop van een voorstelling nog wel eens de kroeg in. Later wordt het zo hard werken dat je dat niet meer doet. Nou, deze periode was het elke avond raak. Bovendien gingen we nu met zo'n hele grote bus, dus hapjes en drank mee. Chauffeur, kunt u nog een rondje Ringweg doen? We hebben het zo gezellig." 

Programma
Verboden (H. v/d Heyden)
Estafette Medley (arr: E. Brey)
Staan (I. van Faassen, F. Mulder)
Pelgrims (F. Mulder)
Vergeet mij niet (F. Mulder / E. Brey)
Vilja (Léon, Stein / Lehár)
Gênant (A. Roosen)
Hostias (G. Verdi - arr: E. Brey)
An die Musik (F. von Schober / F. Schubert - arr: E. Brey)
Mozart? (E. Brey, A v/d Heuvel, F. Mulder)
Giselle (E. Brey / A. Groothuizen, E. Brey)
Zusjes (A. Roosen, K. Bloemen)
Kastje (E. Brey, I. van Faassen, F. Mulder)
Altijd ooit (H. v/d Heyden / W. Gücher)
Goochelen (A. van Benthem)
Candid (H. v/d Heyden)
Mijn vriendje sterft (J. Minkema / E. Brey)
Moe nie weggaan nie (J. Brel - vert: L. Rauch - arr: E.y)
Nee-nee-nee (Roosen / trad. - arr: E. Brey)
Blij met jou (F. Mulder)
Ja-ja-ja (Roosen / trad. - arr: E. Brey)
Nuchter (E. Brey)
Labberdonia (E. Brey / H. v/d Woude, E. Brey)
Amsterdamse Grachten (P. Goemans - arr: E. Brey)

 

PURPER TIEN

Het maken van Purper 10 gaat niet vanzelf, ook al blijft de samenstelling van de groep ditmaal ongewijzigd.
Frans: "We zijn nu eindelijk wat aan het oogsten, dus we zouden wel gek zijn om nu weer te veranderen."
Het succes van het negende programma en de uitstraling van het Gala hangen als een zwaard van Damocles boven de repeterende hoofden.
Maar het komt er (Purper 10, 1993/95) en beleeft 250 voorstellingen voor wederom uitverkochte zalen. Ook van dit programma werd een televisie-registratie gemaakt.

Recensie: "Een moment om weg te dromen krijgen je niet. In hoog tempo volgen de verschillende onderdelen elkaar op, en voor je het eigenlijk door krijgt zit het eerste gedeelte er weer op, en in de pauze denk je terug aan de snelheid, diversiteit en over het algemeen vrolijkheid van het viertal dwazen dat zonder enige elektrische versterking een volledige schouwburg op zijn kop zet." P.D.

PROGRAMMA
Piú non si trovano (W.A. Mozart - arr: E. Brey)
Kietelen (H. v/d Woude, F. Mulder)
Boerekiespijn-medley (arr: E. Brey)
Poe-poe (F. Mulder)
Tot tien tellen (Purper)
Thank you for calling (C. Walker)
Echt gelogen heb ik niet (F. Mulder/E. Brey)
E.T. (A. v/d Heuvel)
Stamboom (F. Mulder)
Borstvoeding (H. v/d Woude/H. v/d Woude, E. Brey)
Mijn zoon, wat ik je wens (F. Mulder/E. Brey)
Idem (F. Mulder)
Ieder liegt z'n eigen leven (H. v/d Woude/E. Brey)
Vissers-Epos

pauze
Dikke lippen (F. Wiegersma / E. Brey)
Niks veranderd (F. Mulder)
De Middeleeuwen (F. Wiegersma / E. Brey) (Verscheen op de cd TELKENS WEER HET DORP)
Banquetterie (H. v/d Woude)
Mevrouw Van Dam (F. Wiegersma/ E. Brey) (Verscheen op de cd TELKENS WEER HET DORP)
Zachtjes huilen (F. Mulder / E. Brey, F. Mulder)
Mij krijg je niet bitter (H. v/d Woude)
Vrijheid (F. Wiegersma / E. Brey)
Moorkoppen (H. v/d Woude, F. Mulder)
Dansen (H. v/d Woude)
Weet-ik-veel medley (arr: E. Brey) A. v/d Heuvel)

 

 

PURPER ELF

Na vier jaar wil Hans rust en daarna iets anders. Erik, Frans en Alfred (welke laatste met inmiddels ook al zes jaar Purper achter de rug evengoed een 'oud-gediende' genoemd mag worden) zoeken lang. Het wordt steeds moeilijker om mensen te vinden die binnen een, hoewel niet duidelijk omgrensde, 'Purper-formule', met ervaring én frisheid kunnen werken. Purper wil vernieuwen zonder iets goeds weg te gooien en het goede behouden zonder dat het geroutineerd wordt. Eén gesprek van nog geen half uur is voldoende om direct en unaniem te kiezen voor ERIC CORTON; de vijftiende telg uit de kleurrijke Purper-familie.

PROGRAMMA:

Neerlands Goet
Dienstbaar
Dat haalt ze nooit meer in
Summernight in Bruinisse
Lekker
Ik kan niks
IJsbreker
Een beetje
Moet kunnen
Als ik een schip zie
Varen
Blauw
Hoe de boer ze beet had
Meisjes, lieve meisjes
Puntmuts
Alles blijft bestaan (Friso Wiegersma) (Verscheen op de cd TELKENS WEER HET DORP)

pauze

Dubbelbed
Liefste liefste
Vergelijken kan ik niet
Een grote inhoud
Jalouzie
Doedelzang
In de Blauwe Druif
Taxi
Mag ik even aan u ruiken
Nu
Zwanenmeer
Zeven miljoen
Sipelsop
Kamerbreed
Replay

Purper II (1995-1997) mag zich al in een even groot succes verheugen als de vorige twee programma's en wordt 270 keer gespeeld; inclusief optredens op Aruba en Curacao. Maar de kritieken worden daarentegen weer wisselvallig, zo schrijft de ene krant dat Purper 'helemaal volgens de regels' is ("Een dolle avond vol eersteklas traditioneel cabaret: niemand had iets anders verwacht"), een andere meldt "het is weer tobben met Purper'.
Er is echter nog wel een televisieregistatie te zien van het geheel.

PURPER SIXPACK (12)

Dan dient zich een nieuwe samenstellings-wisseling aan: Erik Breij, de laatste nog actieve oprichter en sinds het begin het muzikale brein van Purper geeft te kennen "het eens alleen te willen doen", hetgeen resulteert in zijn programma Erik Breij, hetgeen wisselend in de pers wordt ontvangen ("Flauwiteiten op twee mooie liedjes na" en "trefzeker en leuk").
Frans, Alfred en Eric Corton gaan praten met MARTIN VAN DIJK en TOM BARLAGE en vinden bij hen een nieuwe muzikale impuls. Maar 'het plaatje' is nog niet rond, er wordt gezocht naar een zesde! Even lijkt het er op dat er misschien weer eens een vrouw in Purper zal gaan meespelen, tot (de inmiddels vaste huis-regisseur) Frans Mulder stuit op het bijzondere talent van PERRY DOSSETT. Purper bereikt met Purper Sixpack z'n grootste samenstelling ooit.

PURPER SIXPACK gaat in première op 2 november 1997 in de Stadsschouwburg te Amsterdam en gaat op tournee door heel Nederland tot eind mei 1998.
Dit programma krijgt geen bijzonder mooie kritieken, "aardig ondanks dosis ruis" en "Purper cliché en plat" wordt er geschreven. Het publiek, want Purper heeft inmiddels een trouw leger volgelingen, schrijft boze brieven, waarin ze melden dat het optreden een hoogtepunt was.
Van dit programma wordt een cd gemaakt dat door de Purperleden na afloop van de voorstelling verkocht wordt. Er staan fraaie liedjes op, meestal van de hand van Frans Mulder die in zijn eentje moet zorgdragen voor het grootste gedeelte van de teksten.
Nog tijdens het programma wordt Eric Corton vervangen door HUGO HAENEN, omdat Eric zich meer gaat toeleggen op televisiewerk ('Het dak eraf').
Frans Mulder maakt na Sixpack een uitstapje naar de musical en speelt in 'Heerlijk duurt het langst'. Alfred van den Heuvel wordt vast panellid van 'Ook dat nog' en het is onzeker of Purper doorgaat.

(Zie voor programma cd.)

 

PURPER XX (13) 1999/2000

Maar op zondagmiddag 24 oktober 1999 komt Purper XX uit; het dertiende programma, dat echter het getal twintig meekrijgt, wordt met vijf man gespeeld.
Hoewel het publiek bij de première nog braaf staande applaudisseert, zijn de commentaren in de foyer al beduidend kritischer. Onder de genodigden die genieten van de indische maaltijd zijn ook vele ex Purper-leden.
Het programma is geen groot succes en in mei 2000 is de laatste voorstelling in Hoofddorp. De pers noemt het programma het zwakste in de lange reeks. "Purper doet jolig" en "Purper xx heeft een nogal hoge irritatiefactor".
Ook van dit programma werd een cd gemaakt, die de moeite waard is, want zoals altijd vormen de hoogtepunten toch de fraaie liedjes, zoals LIJK IN DE FILE en TUNNELS VAN VIETNAM.

Niet lang hierna kondigt Frans Mulder aan dat Purper, in ieder geval tijdelijk, wordt opgeheven. Het besluit wordt na vele gesprekken en met pijn in het hart genomen. Frans gaat naar de musical SONNEVELD en Alfred wil naast zijn televisiewerk meer tijd aan zijn kinderen besteden.
De fans blijven echter hopen dat Purper ook deze opheffing zal overleven.

Onderwijl is Erik Breij met zijn derde soloprogramma bezig. Het aantal toeschouwers loopt terug en het valt op hoeveel (oud) Purpermateriaal Breij in zijn programma's stopt. Een gebrek aan inspiratie? Want hij kan het wel, goede liedjes schrijven zoals het verrassende "Ga met me mee".
Toen hij solo ging, merkte hij op: "Ik doe financieel een stap terug, maar wanneer het goed gaat, kan ik misschien straks in mijn eentje verdienen wat we bij Purper met z'n vieren hadden."
Helaas liep het niet zo goed en er werd gefluisterd dat Breij bij Purper aanklopte voor geld, naar verluid voor de Purper-naam. Uiteraard was zijn commentaar op dit gerucht dat dit "in het geheel niet waar is."
De relatie met Frans Mulder, eerst nog zo hecht, verkoelde echter danig, en bij zijn derde première was niemand van Purper aanwezig. De ruzie werd later gelukkig weer bijgelegd. En in het programma Purper 100, waarbij Erik zijn rentree maakte, werd er zelfs (zoals dat bij cabaret hoort) over dat geld gegrapt.

(Zie voor programma de cd)

 

PURPER EXTRA EDITIE (14) (2002/2003)

In oktober 2001 kwam het bericht dat Purper volgend jaar weer terug in de theaters komt. Frans Mulder verliet, zeker niet door gebrek aan succes, de musicalwereld (hij werd zelfs genomineerd voor zijn rol in Sonneveld), en wist Alfred van den Heuvel weer aan de groep te binden. Tussen hen in stond (voor het eerst sinds Angela Groothuizen) een vrouw, Trudy Labij. Eerst werd gemeld dat ze begeleid zouden worden door de pianist Peter Lunow, maar latere gegevens melden dat de pianist Marco Braam dit zou doen. Hij tekende ook voor de muziek.
Trudy heeft nog in musicals van Annie M.G. Schmidt gestaan en had een jaar eerder veel succes met haar Shirley Valentine.

Begin oktober was de eerste try-out in Purmerend, waarbij bleek dat Purper nog niet de goede toon te pakken had, ook al was er meteen al veel bijval voor een hilarisch lied over buitenlanders in Nederland 'In naam van Oranje' van de hand van Hans van der Woude; gedurfd, maar ook weer echt Purper! Na veel geploeter waarbij nummers sneuvelden en anderen hun plaats innamen, bleek in Cuijk het programma ineens te kloppen. 'In naam van Oranje' was nog steeds het absolute hoogtepunt, al zou een iets hoger tempo het nummer geen kwaad hebben gedaan, liever een razende trein dan een haltend trammetje.
Purper keerde na de vorige twee programma's terug naar de oude wortels en was bij vlagen op bekend niveau bezig. Er waren echter ook mindere momenten, Labij moet geen gevoelige liedjes zingen, daarvoor zijn haar zangkwaliteiten niet geschikt; in een nummer over een AIDS-diner schitterde ze echter.
Frans had weer mooie liedjes geschreven (bijv. 'Ziende blind' over een vriend in een invalidewagen) en Alfred was met zijn mobieltje weer op zijn best. Prachtig was de fabel over De Paradijsvogel (luister!) die onfortuinlijk aan zijn einde komt, een schitterende tekst van Friso Wiegersma over Pim Fortuijn .

PROGRAMMA:

Midlife-tje
Mediatus
Mijn onderzoek
Ouwe loel
Kiezen
Geen berichten
Kwalen
Nel Snel
Als mijn dochter dertig is
In naam van Oranje
- pauze-
Najaar
Kunt u mij verstaan
Paradijsvogel
Voor aids
Ziende blind
Klop op de deur
Annemiek
Leeuwin

 

PURPER REVUE! (15) (2004/2005)

In 2004/2005 was het weer zover, Frans Mulder, de spil van het ensemble, had Nelly Frijda uitgenodigd om hem bij te staan. Daarnaast kwamen Hilke Bierman en Ara Halici de gelederen versterken.

Frans kent Hilke nog uit de musical Sonneveld van Jos Brink waarin zij Lia Dorana speelde (en hij Huub Janssen). Hilke heeft zang en dans gestudeerd en speelde zowel bij het kindertheater als bij de musicalwerkgroep Star. Ook bij Tsjechov van Robert Long was ze van de partij.

Ara Halici speelde met Hilke bij Scala, hij is afgestudeerd bij Frank Sanders en was ook te zien in de musical Peter Pan. Beiden werden in mei 2004 bij de Musical Awards gelauwerd voor hun prestaties.

Nelly Frijda: "Als het aan mij ligt, wordt het totale kolder. Lekker veel lachen. Niet iedereen is gediend van het grofgebekte cabaret van tegenwoordig zo in is. Grofheid is niet erg als het geestig is, maar daar mankeert het nog wel eens aan. Ik denk dat wij het publiek een groot plezier gaan doen met sketches en liedjes."

Voor die tijd konden de fans nog genieten van Frans Mulder en Erik Breij, die de ruzie bijgelegd hadden en Perry Dossett (en anderen) te zien waren in , de musical.

In 2005 waren Erik Breij en Alfred van den Heuvel overigens te zien in respectievelijk HAMELEN en HEMELEN. Breij later ook in Ti ta tovernaar, alwaar hij Rop Verheijen tegen het lijf liep.

In datzelfde jaar 2005 ging Purper Solo, want Frans Mulder kwam met het programma ALLEEN.
"Ik voel dat het na al die jaren tijd wordt om als mezelf op het toneel te staan en niet als onderdeel van een groep"

PURPER 100 (16) 2006/2007 (een vooruitblik op de toekomst)

 

 Maar in mei 2006 was het eindelijk zo ver, Purper verrees opnieuw uit de as. Erik Breij had het idee om te vieren dat de groep 25 jaar geleden werd opgericht en kreeg Frans Mulder mee, nadat er eerst wat oude koeien op het droge werden gehaald. Eerst was er sprake van dat Alfred zou terugkomen, meerdere oud-Purper namen werden genoemd, maar uiteindelijk werd er gekozen voor oude rot in het vak Jos Brink, die vroeger al actief was in het cabaret Tekstpierement, maar ook met Frans Mulder speelde in de musical Sonneveld.

Daarnaast werd gekozen voor Rop Verheijen, (vooral bekend van een soap, maar zeer actief in musicals) en (in enkele shows) Tony Neef (die in Telkens weer het dorp al wat Purper liedjes, zoals De Middeleeuwen, zong).
Purper koketteerde met een affiche waarop meerdere vrouwen stonden die zogenaamd mee zouden doen, maar in de meeste shows fungeerde Corry Brokken als gastvedette. Pas na de zomer werd zij vervangen door een andere vaste gaste: Anneke Gronloh.

Purper 100 werd goed ontvangen in de pers, ook al kwam er voor Purper-fans wel heel veel oud materiaal voorbij. Maar het tempo lag hoog, humor en ernst werden mooi afgewisseld, komische hoogtepunten gelukkig niet uitgemolken en ook de regie was in goede handen.

De aanwezigheid van Corry Brokken voegde m.i. weinig toe en had ook niets met cabaret te maken, al moet er gezegd worden dat het publiek steeds weer losbarste in een meezingfestijn. Dat was bij Gronloh overigens iets minder het geval, waarschijnlijk waren die liedjes niet enkel voor mij een stuk onbekender.
Erik Breij (hoera! weer terug!) bracht het prachtige Middelharnis en Frans (christemesiele!) mocht zijn mooiste liefdesliedjes laten horen, Rop heeft een prachtige stem en was schitterend als blinde jordanees.
Jos Brink liet horen waarom de teksten van Wiegersma toch zo onvergetelijk knap zijn en last but not least, de beroemde medley's van Erik waren ook weer terug.
De zalen zaten terecht erg vol en het seizoen werd afgesloten met twee voorstellingen in Carré, waarbij Purper eindelijk(!) zijn belofte nakwam en Angela Groothuizen en Karin Bloemen liet opdraven. De dame wilden namelijk enkel in Carre staan. Ze zongen slechts één liedje samen.

Veel interessanter was de aanwezigheid van Adele Bloemendaal. De zaal ging meteen overeind staan toen zij door haar zoon het toneel werd opgereden. Ze zong een fraai lied over het verval van het lichaam en schuwde de zelfspot niet. Heel mooi!

Aangezien ze een kleedkamer met bed tot haar beschikking had, kwam ze ook bij het slotapplaus nog even op. Een mooi afscheid van een vrouw, die met haar mooie stem Gronloh en Brokken en passant op hun plaats zette.

 

 


Purper 101 a purrfect performance (2007/2008)

 

 

In dit programma werd Jos Brink met veel tromgeroffel binnengehaald in het team van Mulder, Breij, Verheijen en Braam.
De try-outs verliepen geweldig, maar helaas werd Brink ziek. Hij werd vervangen door Jon van Eerd, die helemaal op zijn plaats was.
Nog later werd deze vervangen door Johnny Kraaykamp. Meer over Purper 101

 

Purper sinds 1980 2008/2009
In dit goede programma namen Mulder en Breij Rop Verheijen en Gerrie van der Kleij op in het gezelschap.
Marco Braam was er opnieuw voor de muzikale ondersteuning.
Meer over dit programma.

2009 Purper in concert (Mulder, Breij, Tony Neef, Braam)

Meer over dit programma.

2011 Ik zou het liefste in een doosje willen doen (Mulder, Braam, Sandra Reemer, Daphne Flint, Ron Link, Esmee van Kampen)

2012 Purper Helden (Mulder, Braam, Marjolijn Touw)

2014 Purper Ladies (Gerrie van der Klei, Celine Purcell, Mylou Frencken, Anouk van Nes, later Jette van der Meij)



2016 Purpers vier jaargetijden
Eindelijk weer een echt Purper programma. Mulder had zowel Breij als Alfred van den Heuvel weer teruggehaald. Er was muzikale ondersteuning van Diederik Ensinck.
Het programma zat goed in elkaar, minder flauw dan bijvoorbeeld Purper Helden.


2018 Purper's passie
De goede tendens werd voortgezet. Mulder en Breij bleven de ruggegraat van het gezelschap. Nieuw was Anne van Veen die een verfrissende invloed had op het programma.



2019 ’t Is nogal fris voor de tijd van het jaar…
Breij ging helaas wat anders doen. Mulder haalde Trudy Labij weer terug in Purper, ze was er eerder bij in Extra Editie.
Hoewel haar zang matig was, showde ze veel talent op het komische vlak.
De onderlinge chemie tussen de twee maakte het programma de moeite waard.

 

Geraadpleegde bronnen:
- Purper programma boekjes
- De voormalige site van Purper (netland)
- de site van Erik Breij.
- Friso Wiegersma - Telkens weer het dorp

Foto's: J.van Bennekom, B. van Duin, Beusker, Dana Hoyer, Ad Blauw, Vincent Steinmetz