Wim
Sonneveld en Ina van Faassen
Wel was
de tweede show opnieuw een mengeling van lyriek en slapstick, waar Wim zo goed
mee uit de voeten kon. Samen met Ina speelde hij in één jurk een vrouw met twee
hoofden. Toen tijdens de repetities een journalist ernaar kwam kijken, zei
Sonneveld: Wat is het eigenlijk geweldig hè, dat je 49 jaar geworden bent en
dat je dan als een kind giert, want ik lig bij de repetities over de grond van
het lachen, hoor. Dat is toch in geen enkel beroep zo? Dat je het gewoon in je
broek doet van het lachen? Als je zo oud geworden bent en dan zo zit te gieren,
om iets wat je mag doen met een hoedje op. Dat kun je je niet voorstellen in
een ander vak. Vind ik gewoon een voorrecht, geweldig."
In het
programmaboekje schreef Wim: Voor Ina is de overgang van het 'toneel' naar het
'amusement' een grote stap. Ons soort werk maakt nu eenmaal een veel directer gebruik
van de privé persoonlijkheid dan het acteren, of het pure, actueel-bepaalde
cabaret, waar de tekst een belangrijke factor is.
En zo
zult u dan vanavond kennis maken met een andere Ina van Faassen
dan U van het Toneel kent en dat houdt voor mij niet alleen de voldoening in
mijn intuitie bevestigd te zien, maar het geeft me
ook de gelegenheid tot competitie en dat is voor iemand die op het toneel staat
altijd fascineren en inspirerend.
De show was opnieuw een
overtuigend succes, er kwamen ruim 600 voorstellingen van.
"Dan
ga je niet iedere keer met even groot plezier het toneel op. Dat kan niet. Als
je dat zegt, ben je onnozel of stom. Niemand kan zich zo vaak herhalen met even
veel plezier. Er zijn periodes dat het goed gaat, maar er zijn er ook, zoals midden
in de winter, dat je je rot voelt of dat je hangerig bent en dat je denkt: zat
ik vanavond maar thuis. Maar het is gewoon je werk. Iedereen moet naar zijn
baantje, dus waarom ik niet."
Ina:
"De allereerste proefvoorstelling van Wim en mij was in het
Kurhauscabaret. Wim had wat personeelsleden van het hotel uitgenodigd om de
reacties op het programma te peilen. Nou, die waren nops
en niks en algehele stilte. We sprongen en zongen dat het een aard was, steeds
hoger en steeds harder, maar in het zaaltje bleef het desondanks hardnekkig en
hartstikke stil. Later bleek de verklaring van die wanhopige avond het buitenlanderschap van ons publiek te zijn, het woord
gastarbeider bestond toen - geloof ik - nog niet; ze hadden er geen woord van
verstaan. De 700 voorstellingen voor uitverkochte zalen in de daarop volgende
jaren, o.a. in datzelfde Kurhauscabaret, hielpen ons gelukkig over het trauma
van die avond heen."
De
meeste teksten waren ditmaal geschreven door de mysterieuze Hugo Verhage, die
in de Handelsblad recensie een aparte vermelding kreeg om de 'miraculeuze
dingen' die hij op papier had gezet.
Programma
Wim
Ina
't Is voor je bestwil
Anna stond te wachten (toneelversies door Ina en Wim)
Toneel (door Ina)
Moeder
Kijk, we zijn gelijk
De jongens
Huwelijksadvertentie
Ik heb iets
Pauze
De vrouw
Over vrouwen
Jozefien
Het dorp
Kunstmatige inseminatie
Donderdag de tiende
Ballade voor alleman
Zo hoort het ook
Opa
Kun je nog zingen
Volksliederenminnaars
Het kerkhof te Munster
Aardappelsamba
Schaatsenrijden
Eten
Laten we lief zijn
Doe het doek maar dicht.
Zie hier voor teksten