PURPER - Dode dingen
(uit Purper 101)
Achtentwintig maart is Annie blijkbaar jarig.
Nooit gehoord van Annie... Een paar sloffen vind je.
En een filmsterplaatje, Zomaar niks, een plaatje.
Waarom dat bewaard is, Weg ermee.
Want alles willen houden kan niet.
Het Troskomopasje, en Varopabrood,
Z'n bril, z'n Dentofix, een doosje schroeven.
Wees eerlijk, zou je zelf die rotzooi hoeven?
't Was van je vader ja, maar die is dood.
Wat is een potlood nog, een schemerlamp?
Wat is een foto van nog voor z'n trouwen?
Nou ja, die hou je dan, je mag toch wel iets houwen:
1921, Pinksterkamp...
En dat adressenboekje, een notitieblaadje,
Het portret van mama in een Hemalijstje
En naast de laatste post de sleutels van de wagen.
En een stapel foto's, achter in een laatje,
Nooit es ingeplakt. Hé, wie is dat meisje,
Is dat tante Mary? Moet ik 'r toch eens vragen.
'Hoe gaat het vader? Heb je weer wat trek?
Je hebt wat tijd nodig om uit te zieken!
We zullen 'n jonge vent van je fabrieken!
Je gaat niet dood. Welnee zeg, ben je gek.
De dokters zijn vandaag wel zó geleerd...
Kom, nou niet huilen pa, ik ben toch bij je?'
Je vader is een kind dat ligt te schreien...
Mijn God, de rollen zijn wel omgekeerd...
En dat adressenboekje, een notitieblaadje...
Annie morgen jarig... Annie of Trudy of Lize...
't Zijn levens in een leven, namen, namen, namen...
En die sloffen vind je. Sloffen! God wat haat je
Zo'n postume schoonmaak. En de directrice
Zeurde: Ach meneer. dat doen we morgen samen.'
Het kan niet samen. Want zo'n afscheid is
Geen zaak van hem en mij met nog een vreemde.
Je zoekt je weg alleen, als een ontheemde.
Je doet het nóg es, de begrafenis.
Je legt zijn hele leven op een rij
In dode dingen die zijn uitgezworven.
De dingen die met hem zijn meegestorven.
Gestorven, net zoals het kind in mij.
Terug naar PURPER