Hij is on-hollands, dat is zeker waar
En hij had lef, hij brak uit elke kooi
Op het toneel wist hij je mee te slepen
Met z'n talent en hij was jong en mooi

Hij heeft de pest aan normen en fatsoen
Want hij is een romanticus van aard
Die groots en die meeslepend wilde leven
Hij was de ridder op het witte paard.

Maar toch, maar toch dat zijn bijkomstigheden
Die mettertijd vergaan in het verleden

Waar het uiteindelijk om gaat
Zijn al die feiten niet
Maar wat daarboven staat, apart,
Wat zonneklaar als wit op zwart
Staat afgetekend in zijn hart,
Wat altijd blijven zal van hem
Dat zijn die liedjes en die stem
De zanger en zijn lied.

Hij leefde gulzig, hij was roekeloos,
Meeslepend leven kost je soms de kop
De vlucht omhoog wil niet altijd meer lukken
En drinken lost per slot niet alles op.

Het uiterste wordt langzaamaan te ver
Het lijf gaat protesteren op den duur
Maar ondanks al het vallen en het opstaan
Is daar ineens dan weer dat oude vuur.

Want zingen is de passie van zijn leven
Dat is de liefde die hij echt kan geven.

Waar het uiteindelijk om gaat
Zijn die verhalen niet
Met wie hij dweilde door de stad
En wel of niet heeft liefgehad.
De fans, de populariteit,
De dolle eigenzinnigheid
Of hij genie was of chaoot
En de attracties van de goot
De vriendschap en de vijandschap
De roddel en de achterklap

Dat alles, alles gaat voorbij
Het gaat niet eens om U of mij
En of je van hem houdt of niet

Waar het tenslotte om zal gaan
Waardoor hij altijd blijft bestaan
Is hoe hij schreef en hoe hij zong
Want daarin blijft hij altijd jong
De zanger en zijn lied.

Friso Wiegersma, augustus 2001

Terug naar Wim Sonneveld en Friso Wiegersma