De schrijfster was inmiddels begonnen met het introduceren van bekende gast-acteurs, de beproefde methode van serie-auteurs die moeite hebben voor de vaste kern nog nieuwe verwikkelingen te verzinnen. Het aanbod werd graag geaccepteerd. Sonneveld kreeg zichzelf te spelen, zijn eigen dubbelganger én zijn grootvader.

Het verhaal behelste dat de zuster en haar gezelschap in het zwembad een man zien die sprekend op Wim Sonneveld lijkt. Ze barsten los in het lied: Met Wim Sonneveld in het bad.
De man blijkt echter Arie Pruiselaar junior te zijn, een roerend-goed sjacheraar uit Berkel en Rodenrijs (Lorre kondigt hem steevast aan met: 'Wim Sonneveld, de eigenaar van een uitdragerij in Hoeden, Petten & Dameskorsetten. Zijn vader Arie Pruiselaar sr. was tevens de zwager van Opa Gerrit.

Andere bekende liedjes uit deze aflevering waren Op de step, De kat van Ome Willem en In een rijtuigie.

De genoemde aflevering werd de best bekeken aflevering van 1968, met een kijkdichtheid van 78 procent. En het duet 'In een rijtuigie' met Leen Jongewaard werd zelfs een hit.

Leen Jongewaard: Wanneer iemand als Sonneveld meedeed, waren wij ineens het lopend decor. Wij ondergingen dat als een vorm van ontrouw, want ze gaf hem ook meteen maar liefst drie liedjes en twee rollen. Toen hij meedeed, was ik als de dood. Ik aanbad die man. Toe we allebei als opa waren, zei hij: Ik heb een helemaal opgezwollen maag van de zenuwen, dat ik naast jou opa moet doen.' Op dat moment dacht ik: ik geef hem alle eer, ik vond het zo geweldig dat hij meedeed. Later heb ik me pas gerealiseerd dat het eigenlijk helemaal niet aardig van Annie was, om alles aan hem te geven, terwijl wij de serie droegen en hadden gemaakt tot wat ie was. Achteraf voelde ik me een beetje in de steek gelaten.

Piet Hendriks, de ingenieur, ergerde zich soms aan Sonnevelds gedrag. "Hij liet regelmatig de opnamen stoppen. Hij zei dan: Ik zie dat Piet al drie close-ups heeft gehad en ik nog niet eentje."
Het kan zijn dat dit kwaadsprekerij was, want andere mensen lieten weten dat er helemaal geen close-ups wáren in die serie.

Annie: Ik heb Wim zelf gevraagd wanneer het hem uitkwam om een keer mee te doen. Toen ik aan de aflevering DE PRUISELAARS EN WIM SONNEVELD werkte, moet ik gedacht hebben: hoe meer hoe liever voor Wim. Wim als gast in een serie, dat krijg je nooit weer, dat is uniek en dat moet ik uitbuiten. Vandaar dat ik hem drie rollen heb gegeven, Pruiselaar senior, en junior en als de echte Wim Sonneveld. En natuurlijk zo veel mogelijk liedjes."

Een inside-grapje dat de schrijfster aan Wim gaf, was de woonplaats van Arie Pruiselaar: Berkel en Rodenrijs, waar zij toen zelf woonde.

Henk Barnard: "Ik heb erg veel moeite gehad om Wim binnen het team te regisseren. Hij vond het oergezellig allemaal, maar was heel moeilijk in de hand te houden. Dan kwam hij met dozen bonbons, dan met dit, dan met dat. Hij vond het duidelijk geweldig leuk eens in een ploeg te werken.

Toen we In een rijtuigie gingen opnemen, zag ik in de repetities dat Leen als Opa helemaal dreigde weg te vallen. Sonneveld was gewend voor een volle zaal te spelen en hij had weinig televisie-ervaring. Leen had ik al een seizoen lang afgeknepen dat ie Opa kleiner-kleiner-kleiner moest spelen. Maar bij die repetities zei ik tegen Leen: Je moet echt meer geven om alles in evenwicht te brengen.'
Na afloop kwam hij naar me toe. " Godverdomme, nou moet ik opeens harder en harder."
Toen heb ik hem gezegd: Als je dat niet doet, dan ben je Jan Lul. Sonneveld kan ik in tien dagen niet temmen, die heeft z'n eigen waarschuwingssysteem van zo moet het en dan is het goed."

Wim herhaalde het optreden met Leen bij het Grand Gala du Disque, twee weken na de uitzending, op 24 februari 1968, namelijk op 8 maart 1968.

Toen de liedjes uit Ja zuster Nee zuster een gouden plaat opleverden, bevond ook Sonneveld zich in het gezelschap dat gehuldigd werd.

Op een dag zei Annie tegen Leen dat hij een veel betere opa was geweest dan Wim. Leen vond dat gemeen om te zeggen.
"Dat had ze uit respect tegenover Wim nooit mogen doen. Ik heb mensen gesproken die het schandelijk vonden dat Annie nog een opa in die aflevering had geschreven. Onzin. Ik wist dat die man mij dat succes heus wel gunde."
Hij zei tegen Annie: "Sodemieter op, (al vond hij dat hij dat niet tegen een oudere dame kon zeggen), hij kan veel meer dan ik."

De opname van 'Op de step' moest wegens tijdgebrek op een andere dag plaatsvinden dan gepland. Wim was een en al inschikkelijkheid. Nadat hij het nummer in de Amsterdamse studio Bellevue voor de televisieploeg had uitgevoerd, bleek de volgende dag dat de telerecording-apparatuur niet had gewerkt. Opnieuw moest Wim overwerken, wat hij zonder morren deed. Hij wilde er wel iets extra's voor hebben: een cadeaubon van 450 gulden voor een antiquair, dan hoefde hij er geen belasting over te betalen.
Toen de Vara-dramaturg deze post op een declaratie tegenkwam, ontplofte hij tegenover de productie-assistente en er vloog wegens 'zinloos cadeautjes weggeven' weer een ontslagdreigement door de lucht.
Het hoogste wat er betaald werd was 2500 gulden aan Wim, en dat voor veertig minuten televisietijd. Onderwijl betaalde de KRO voor zijn eigen show zoiets van dertigduizend gulden!