Het
overlijden van Willem Nijholt 1934 –
2023
(2023)
In
juni 2023 kwam het bericht dat Willem
Nijholt was overleden. Hij sukkelde al een poosje met zijn gezondheid en
trok zich steeds meer terug uit de publiciteit. Het bericht kwam bij de NOS,
stond in alle kranten en ook de tv besteedde er aandacht aan, helaas door
middel van de herhaling van een oud programma.
Ergens begin deze eeuw begon ik een
website over Wim Sonneveld, en daardoor ook over Friso Wiegersma,
Frans Halsema, Leen Jongewaard en meer. Natuurlijk mocht Willem Nijholt niet
ontbreken. Het was in die tijd nog best lastig om informatie te vinden, ik
speurde op internet, maar vond vooral veel in boeken en tijdschriften.
Het gevolg van de Biografie van Willem Nijholt was dat
ik geregeld boodschappen voor hem ontving. Er waren mensen van vroeger die
graag weer contact met hem wilden hebben, mensen die complimenten of vragen
voor hem hadden en uitnodigingen voor interviews of optredens.
Wat moest ik daarmee? Ik had geen idee
waar hij woonde en op internet was hij niet te vinden.
Omdat de boodschappen bleven komen,
zocht ik uiteindelijk contact met de uitgever en op een dag had ik een hele
aardige email van Willem.
Ik legde hem de kwestie uit en
stuurde enkele berichten naar hem door.
Natuurlijk vond hij het leuk om de
veelal aardige e-mails te lezen. Maar om die nu allemaal te beantwoorden?
Bovendien was het ook vreemd wat mensen soms voorstelden; dan hadden ze hem
jaren geleden eenmaal ontmoet, en dan wilden ze nu graag langskomen of eens
koffie met hem drinken. En dan waren er natuurlijk de verzoeken om eens te
kijken naar een kind met talent.
Hij schreef terecht dat hij daar niet
aan begon.
We spraken af dat ik enkel de
belangrijkste dingen zou doorsturen. Soms zat daar iemand bij aan wie hij dan
antwoord gaf, meestal via mij, zodat zijn e-mailadres privé zou blijven. En
heel af en toe was er iemand bij waar hij heel blij mee was.
Ook kon hij heel dankbaar reageren op
een compliment over bijv. het inspreken van luisterboeken, of over zijn recent
verschenen boeken. Ik vermoed dat hij daar onzekerder over was dan over al zijn
toneelprestaties. Hij wist dat hij goed was in zijn vak, maar over zijn schrijven
kreeg hij graag positieve feedback.
Via mijn website en internet kwam ik
ook op het spoor van zijn vroegere buurmeisje Ilse, die herontmoeting
haalde zelfs de krant.
Hij noemde me hier ‘een vriend’ maar
dat was ik natuurlijk niet. Maar we hebben jaren met elkaar geschreven, hij
stuurde me zijn dvd’s en nodigde me uit langs te komen in Amsterdam.
Het was duidelijk dat hij van
schrijven hield. Ik las na zijn dood dat meerdere mensen met hem
correspondeerden, hij moet dat leuk gevonden hebben. Het viel me op dat hij
altijd heel open en eerlijk was, ook als dat minder vriendelijk was over
collega’s. Hij beantwoorde al mijn vragen en vertelde over zijn leven in
Frankrijk, de boeken die hij las en af en toe wat herinneringen.
Naar mij toe bleef hij altijd
voorkomend. Was het niet teveel moeite? Ik kon er zo mee stoppen, hoor. Hij
wilde me echt niet lastigvallen.
Maar dat deed hij niet, het was juist
erg leuk om op deze manier jaren van zijn leven enigszins mee te maken.
En hij waardeerde het zeer en
bedankte me meermalen voor het feit dat ik met die website zo’n positieve
invloed op zijn leven had. En dat vond ik natuurlijk weer fijn om te horen.
Hé, jongen, ik ben blij dat jij in mijn leven bent gekomen, want
dat scheelt.
Binnenkort zal ik zijn e-mails
herlezen en wie weet staan daar nog leuke dingen in om te delen.
En anders is het voer voor een biograaf die eindelijk een goede uitgebreide
biografie over Nijholt zal schrijven (in plaats van een leuk fotoboek) want dat is Willem zeker waard!
