Daar speelde hij o.a. samen met Fred Astaire, van wie hij de fameuze Genesius penning kreeg. Sonneveld vertelt hierover in zijn theaterprogramma met Willem Nijholt.

Genesius was de hofnar van keizer Diocletianus en werd later heilig verklaard. Zijn feestdag is 25 augustus en hij is de patroonheilige van alle podiumkunstenaars.

Nadat Sonneveld was gestorven, had zijn vriend Hubert Janssen stiekem de penning (en ook Wims zegelring) van het lichaam weggenomen. Friso wist van niets en was later verdrietig en woedend tegelijk, zeker toen Huub na enkele weken besloot om de penning weg te geven aan Jos Brink voor 'zinnig en elegant amusement. Theatermaken zoals Wim het bedoelde en altijd heeft nagestreefd'.

De waarheid was echter dat Sonneveld helemaal niets had met dat amusement van Brink. Hij noemde hem achter zijn rug om 'een braakmiddel' en moest niets van hem hebben. Toen Willem Nijholt eens twee kaartjes had voor een voorstelling met Brink, kreeg hij als antwoord "een kokhals van Wim" (alsdus Nijholt in zijn boek 'Met Bonzend hart'.

Dat de penning bij Brink beland was, zou Sonneveld waarschijnlijk hebben doen omkeren in zijn graf.

Toen ik Friso Wiegersma ooit vroeg aan wie hij zijn penning liever gegeven zou hebben, was het antwoord: aan Willem Nijholt.

Deze geschiedenis kreeg helemaal een nare bijsmaak toen Brink zo prat ging op die penning, die hij zogenaamd van Sonneveld had gekregen, 'zijn grote leermeester en vader', terwijl dat helemaal niet waar was.
Helaas wordt zijn fantasie nog altijd in leven gehouden door de Frank Sanders, die de penning gebruikt op zijn school.
Het zou hem sieren als hij ervoor zou zorgen dat de penning alsnog terugkomt op zijn plek.
Of als hij aan Willem Nijholt zou vragen welk huidig talent de penning verdient, voor theatermaken zoals Wim het bedoelde en altijd heeft nagestreefd.

Maar dan echt.