Wie kent ze niet, de Nederlandse evergreens Telkens weer en Het dorp? De man achter deze teksten is Friso Wiegersma. Zijn eerste theaterlied Nikkelen Nelis ('Zij kon het lonken niet laten') werd één van de klassiekers van onze cabaretgeschiedenis. Prachtige liedjes schreef hij voor Wim Sonneveld (Lieveling, Josefien, Moeder, ik wil bij de revue) en later voor o.a. Willem Nijholt (Het lachen), Frans Halsema (De sneeuwman) en Purper (De middeleeuwen).
Deze liedjes vormden het uitgangspunt voor een theatraal concert dat vanaf medio november 2003 tot en met eind mei 2004 door het land reisde. Vier topvocalisten uit de cabaret- en musicalwereld brachten deze parels van de Nederlandse liedcultuur ten gehore. Het werd een hommage aan de man, die zoveel bekende en briljante liedjes heeft geschreven, terwijl hij zichzelf toch voornamelijk als schilder ziet.

Tevens was er een medley te beluisteren uit de musical DE KLEINE PARADE, een van de eerste geheel Nederlandse musicals, gecreëerd door Wiegersma en Sonneveld.

De liedjes zijn nauwelijks gemoderniseerd, al kan er hier en daar (Dora, Josefien) wel iets veranderd zijn. Ook hebben sommige teksten nieuwe muziek gekregen van Ruud Bos.
,,De meeste mensen die zullen komen luisteren, kennen die liedjes toch zoals ze oorspronkelijk waren en vaak is de eerste opvatting van hoe het moet toch ook de leukste. Toch zitten er wel eigentijdse verrassingen in, hoor. Er komen misschien iets andere arrangementen, toegespitst op het combo Ruud Bos. En nieuw is ook dat de uitvoerenden mijn liedjes nog nooit hebben gezongen. Maar ze gaan ze niet ineens rappen of zo. Het publiek kent de liedjes in hun oorspronkelijk versie en vaak is de eerste opvatting van hoe het moet toch de leukste. Maar het wordt wel zo lichtvoetig mogelijk', vertelde Wiegersma. 'Het gaat vooral om de liedjes. Ik heb gezegd: niet te veel over me praten; zing me maar (link naar interviews met Wiegersma).'
Wiegersma was slechts zijdelings bij de samenstelling betrokken.
"De liedjes staan te dicht op me. In het ergste geval heb ik een vetorecht. Maar dat zal ik niet nodig hebben; Hans (Van der Woude, zijn partner, die vanaf het begin bij de productie betrokken was) is erg goed in de materie ingevoerd".

Nadat de eerste try-outs zeer positief ontvangen waren, was op 12 december in Amstelveen de premiere, waar zoveel belangstelling voor was dat sommigen moesten uitwijken naar de avant-premiere. De volle zaal werd getrakteerd op een stralende show die, hoewel er voornamelijk liedjes te horen waren, geen moment verveelden. Dit was vooral te danken aan de veelzijdigheid van het talent van Wiegersma, hij schreef mooie en weemoedige maar ook geestige en venijnige liedjes, die voor genoeg afwisseling zorgden. Op een kleine struikeling van Kappers na was het een avond die imponeerde en uitnodigde tot een volgend bezoek. De echte verrassing van de avond was Tony Neef, die schitterde in Mijn sigaret (foto onder) en het publiek totaal inpakte met zijn versie van Josefien. Het was duidelijk te merken dat hij dit lied ook het lekkerste vindt om te doen. Jenny Arean was onovertrefbaar in Wat jammer nou, maar ook de vele duetten en kwartetten waren pareltjes. Enkel jammer dat bij Alles niet voor de muziek van Erik Breij was gekozen, waarbij de vierstemmige cast tot zijn recht had kunnen komen, maar voor de filmversie. (want dat is het leuke van het werk van Wiegersma, veel teksten van hem zijn meermalen op muziek gezet.)
De hele voorstelling liep op naar een climax, en deze kwam ook, bedacht door Hans van der Woude, die vond dat ook Wim Sonneveld op deze avond thuishoorde.
Een fantastische avond, die duidelijk ook goed geregisseerd was.

Op woensdag 21 januari werd eindelijk de lang verwachte cd gepresenteerd in een vol Nieuwe La Mar theater, een toepasselijke ambiance want hadden Sonneveld en Wiegersma daar niet hun grootste stuccessen behaald? Wiegersma zat in de zaal en kreeg na afloop een spotje, waarbij hij tijdens een ovatie bloemen kreeg aangereikt. De vier artiesten presenteerden de cd's en hielden een signeersessie.

Na de zomer werd het programma verlengd. Joke de Kruijff had echter andere verplichtingen en zou in eerste instantie door Brigitte Nijman vervangen worden. Uiteindelijk werd Ellen Evers aangenomen. Zij kende Tony Neef al uit Miss Saigon.